We hebben inmiddels de grens van Italië overschreden. Daar wilden we heen. Lune keek er dan ook al dagen naar uit. Nu we er eenmaal zijn, valt het haar een beetje tegen. Het landschap verandert voor haar geleidelijk en het zwembad en het ijs wat ze heeft gekoppeld aan dit land zijn niet meteen voorhanden. Ergens heeft ze gelijk. Het leven gaat gewoon door als je een grens passeert. Maar o wat is het hier nu al prachtig! We zijn vanuit Imst in Oostenrijk in ruim twee uur naar Kastelruth gereden; onderdeel van de Dolomieten. Een gebied vol ruige bergen en stijle weggetjes. Onze Peperbus had daar nog best wat moeite mee. Voor ons ook even spannend. Nu staan we bij een boer in de wei. Als enige. Wat een uitzicht, wat genieten. Terwijl Willem Jan en Jinte nog een klein middagdutje deden, beklommen Lune en ik vanmiddag de heuvel achter ons. Op blote voeten. Stoere dames! Na een heerlijke bbq is er nu rust in de tent en zien we de zon zakken. Meer is er niet nodig
