Testen of onze peperbus het houdt door kilometers te maken. Het klinkt vrij eenvoudig. Toch was het de afgelopen dagen elke keer wel weer even spannend om te gaan rijden. Zou het lampje weer gaan branden? Welke kant moesten we op? Hoe lang testen? Hoe vaak het oliepeil checken? Uiteindelijk zijn we van Venlo naar Otterloo gereden. Totaal niet ons plan natuurlijk, maar wel een prachtige omgeving en een fijne gezinscamping, waar we geen kind meer aan onze kinderen hadden. Lang leve een goede speeltuin, met zand, water, andere kinderen en lekker weer. We bleven er zelfs twee nachten; ook om een beetje bij te komen en te bezinnen. Fietsen, koken met uitzicht en spelletjes doen onder de luifel bij de ondergaande zon. Zo vloeide de noodzaak om lekker snel naar Italië te gaan uit ons weg. We hebben immers alle tijd. In de boeken over camperreizen staat vaak: de reis is de bestemming. Een lekkere tegeltjeswijsheid waar je eigenlijk een beetje van moet spugen, maar die stiekem toch wel heel waar is.
De grens over via Maastricht om zo toch nog een tijdje in Nederland te zijn, leek ons daarom goed (of leek de angsthaas in ons goed; dat loslaten blijft een dingetje). Vanuit Otterloo is dat ongeveer twee uur rijden. We kregen geen melding van olieperikelen en reden door naar Nimshuscheid in Duitsland. Een nachtje bij mensen in de tuin via @campspace met prachtig uitzicht over de Eifel. Ook hier bleek de volgende morgen het oliepeil weer ok. Langzaam zagen we het weer voor ons: 3,5 maand de tijd aan onszelf. Zo fijn! En wennen ook. Het hebben van alle mogelijkheden, maakt kiezen soms lastig. Zeker met twee kleine meisjes erbij. Zo beseffen we dat het camperbestaan een soort leefstijl is. Een leefstijl die wij niet gewend zijn, maar die we graag leren kennen. Op naar nog meer kilometers!