Zodra we de boot vanaf Elba afrijden, koersen we af op Rome. We zijn erg benieuwd naar de hoofdstad van het oude Romeinse rijk. Om niet van de ene indruk in de andere te rollen, zoeken we eerst een camping net buiten de stad. Daar aangekomen blijkt het voor het eerst echt druk. Geen Duitsers, geen Nederlanders, nee: Italianen. Wat doen die daar nou? Heel langzaam dringt tot ons door dat daar een reden voor is. Nog langzamer beseffen we dat het bijna Pinksteren is. En als we ook dat in alle traagheid op hebben geteld, weten we dat deze kudde Italianen het pinksterweekend geniet van welverdiende vrije dagen. Zo maken we onverwacht kennis met de Italiaanse (vakantie)cultuur: vroeg allemaal het zwembad in, tussen de middag siësta en dan weer massaal zwemmen. Lune en Jinte zijn daarbij een geweldige attractie. De Italiaanse meisjes staan nog net niet in de rij om ze aan te raken en ook de volwassenen stoten elkaar aan en kijken vol vertedering toe. We overwegen bijna om geld te vragen voor elke blik, maar vooruit; uitdelen is ook fijn.
Na het zwemmen, douchen de Italianen uitgebreid. De doucheruimte blijft enigszins smerig achter. Na een moment van stilte voor de storm kruipen ze rond acht uur hun vakantiehuisjes weer uit voor de avondmaaltijd in het ‘restaurant’ (een plein met picknicktafels waar je heel lang op je bestelde eten kunt wachten). Die duurt tot in de late uurtjes. Vergezeld door keiharde muziek, verzorgd door de camping. Er is zelfs een kinderdisco. Lune wil niets liever dan erheen, maar 21.00 is voor een 3-jarige best laat toch? Één avond gaan we overstag en genieten we van haar stralende gezichtje en springende lijfje. Niet ons soort plek dit, maar we halen het wel weer in als we Rome gaan bekijken.