Vijf dagen hebben we uiteindelijk aan het Gardameer gestaan. Zwemmen x1000, de verjaardag van Willem Jan vieren, geurende oleanders, olijfbomen, wegschietende hagedissen, fietsen, het plaatsje Salo bezoeken, zwemmen in het meer, wassen en vooral heel rustig aandoen. Wat een heerlijke tijd! We zijn er tot rust gekomen en Lune en Jinte ook.
Lune genoot zichtbaar van de voorspelbaarheid van de camping. Ze knutselde ijverig, ging helemaal los tijdens de kinderdisco en mocht zelfs meedansen op het podium. In het dorp kwam ze voor het eerst in een katholieke kerk. Ze viel er letterlijk stil. Jinte bleek een echte durfal en ging met haar kleine lijfje rustig alleen van de grote glijbaan. En maar lachen. Wat een heerlijkheid. De wisselwerking tussen ons allemaal is zo sterk. Als wij ontspannen zijn, zijn zij het ook, wat op ons weer positief uitwerkt enzovoorts. Zo zijn we allemaal weer helemaal opgeladen en klaar om de rest van Italië te ontdekken. Met een klein beetje pijn in ons hart, want wennen is ook hechten. We laten vriendinnetjes en een mooie plek achter. Die herinneringen gaan mee. Samen met de conclusie dat er niet zoiets is als een perfecte camperreis. Er is geen goed of fout; we doen wat bij ons past. Grazie mille Gardameer!