Matera

‘Moeten we echt dit paadje in?’ Vertwijfeld kijk ik vanachter het stuur naar Willem Jan. We hebben er een vermoeiende rit naar Matera opzitten en hebben het landschap zien veranderen van groen en bloemig naar bergachtig geel en droog. De hak van Italië voelt bijna Oosters aan. Ik heb geen zin om nu de camper ook nog eens vast te rijden in een hobbelig pad met kuilen en kiezels. De camperplaats staat wel aangegeven, dus we wagen het erop. Na een klein tijdje hobbelen, rijden we camperplaats Masseria Radogna van Paulo en Maria op. De hitte dampt bijna de bus uit. Bij het uitstappen voelen we echter meteen een verkoelend windje en we mogen in de schaduw van een boom staan. Het voelt meteen welkom! Die avond zien we de dikste volle maan ooit en weten we dat we op een goede plek zitten.

De volgende ochtend brengt Paulo ons met de shuttlebus naar het oude deel van Matera: de Sassi. Die shuttle blijkt gewoon zijn eigen auto te zijn, want de echte bus is stuk. De vriendelijkheid is er niet minder om. Eenmaal in de stad kan het oh en ah weer beginnen. Wat een ontzettend bijzondere plek is dit! Oorspronkelijk ontstaan in de prehistorie toen mensen er huisjes uithakten in de kloven van de berg. Nu zien we een soort bouwwerk van geelwitte huisjes die dicht op elkaar staan. Er zijn talloze kleine straatjes en trappetjes en omdat er bijna niemand is voelt het haast onwerkelijk aan. Lune vermaakt zich met het maken van foto’s en Jinte sukkelt langzaam in slaap in de draagdoek. Na het bekijken van een in oorspronkelijke staat herstelde grotwoning, een grotkerk, het dal beneden de stad en het ondergrondse watersysteem van lang geleden, is het tijd voor koffie, croissants en ijs. Wederom in een soort filmdecor (niet voor niets zijn hier de laatste James Bond film en the Passion of the Christ opgenomen). Hier zullen we nog lang over napraten! Net als over de plek bij Paulo, waar we bij zonsondergang de stad vanaf de andere, panoramische, kant zien en waar we onder de sterrenhemel douchen. En waar we onze fietsen mogen achterlaten, wachtend op een tweede leven in Matera. 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *