Ondanks alle tegenslag is het prachtig in Grefrath. We staan aan de rand van een bos, kijkend over de natuur en een weitje met pony’s. Stroom is er niet, maar dankzij ons zonnepanelen is dat geen enkel probleem. We genieten dus eigenlijk gewoon. Straks lekker slapen en dan morgen weer verder kijken, nemen we ons dan ook voor. Onze kinderen denken daar helaas anders over. Die hebben de onrust van de dag ongetwijfeld goed aangevoeld. Bovendien is het de eerste nacht, dus ze klimmen in en uit bed, op en over elkaar (ze slapen samen onder ons grote bed) tot het donker is en dan willen wij ook naar bed. Om erger te voorkomen vouw ik me als een garnaal in het kleine bedje naast Jinte en Willem Jan ligt een verdieping hoger naast Lune. Zij slapen eindelijk; wij doen slechts af en toe een oog dicht.
De ochtend is er niet minder mooi om. Het zonnetje schijnt en er kwetteren heel veel vogels. Alleen daarom al smaakt het ontbijt heerlijk! Maar O O O dat oliepeil hangt nog steeds als een donkere wolk boven ons hoofd. Al gauw wordt het een wolkendek. Elke garage die we bellen, zit vol en de verzekering en ANWB kunnen niet meer doen dan ons vertellen dat de enige oplossing wegslepen is. Naar de dichtstbijzijnde garage. Hoe lang het dan gaat duren en wat wij in de tussentijd moeten, is niet aan hen. Lees: hebben we niet gedekt via de verzekering blijkt nu. Auw.
Heel veel bellen, wachten en overleggen later (met een ode aan Lune en Jinte die een meester in geduldig wachten blijken te zijn) rijdt er opeens een Adac (Duitse anwb) meneer ons pad op. Kennelijk dacht iemand dat dit nodig was. Hij blijkt een geschenk uit de hemel. Ten eerste omdat hij laat zien dat het oliepeil normaal is en niet raar ruikt of er verdund uitziet. Ten tweede omdat hij zijn frustratie over ons (we willen niet weggesleept worden zonder perspectief) omzet in overtuigingskracht richting een garage in de buurt. Het laatste redmiddel. En jawel, we kunnen terecht. We mogen er zelfs nog naartoe rijden. Daar herhaalt het hele verhaal zich. Met een klein en essentieel verschil: de motorkap gaat omhoog en deze garagemeneer geeft aan dat onderzoeken nu weinig zin heeft. Het oliepeil is normaal, het ruikt niet vreemd enzovoort. Hij wil wel voor heel veel geld van alles onderzoeken, maar verwacht niks te vinden. Waarschijnlijk is er bij het verversen van de olie iets te veel ingedaan en is er de eerste keer te weinig uitgehaald. Advies opnieuw: ga kilometers maken richting huis en kijk wat er gebeurt.
Een diepe zucht van opluchting. Naar Zwolle gaan we nu niet. Venlo is dichtbij en mooi. Bovendien is het dodenherdenking en morgen Bevrijdingsdag. We zijn vrij. Op dit moment is het ok en daar laten we het bij.