Zullen we wel gaan of zullen we niet gaan? Het is bijna kop of munt als we ons afvragen of we naar het bergdorpje Theth (in Noord-Albanië) zullen gaan. De recensies erover zijn dubbel. De een schrijft dat de weg er naartoe onmogelijk stijl, smal en bochtig is en de ander geeft aan dat het prima te doen is. Dat is de moeilijkheid met recensies: ze zijn altijd subjectief. We hebben al vaak gemerkt dat feiten handig zijn, terwijl meningen de realiteit nog wel eens vertroebelen. Er zit dus niks anders op dan het te proberen; we zien wel hoe ver we komen. De natuur schijnt er namelijk prachtig te zijn!
Dat laatste kunnen we al snel bevestigen. Zodra we de bergen inrijden is elke bocht een schilderij. Ruw, hoog en imposant. Ons campertje voelt klein als we de weg omhoog slingeren. Die weg is goed geasfalteerd, maar inderdaad smal (twee auto’s naast elkaar past net; met een camper is het vaak stoppen of voorzichtig de berm inrijden) en bochtig. Op het hoogste punt (1700 meter) moeten we dan ook echt even uitblazen, maar dan gaat de weg weer naar beneden en komen we op een klein campinkje (lees grasveld) met een geweldig uitzicht. De rit van 60 km heeft ruim twee uur geduurd.
De volgende dag slingeren we het laatste stukje naar beneden tot het asfalt stopt. We zijn in het dorp. Dat stelt niks voor. Er is één mini-winkel en verder alleen guesthouses met ruimte voor kampeerders. Omgeven door stenen en bouwwerkzaamheden. Toch heerst er een soort saamhorigheid. Iedereen die daar is, heeft die intensieve weg afgelegd. We herkennen zelfs mensen en zwaaien hier en daar uitbundig. Iedereen komt er ook voor hetzelfde: de natuur. Wij houden het met onze kids bij de wandeling naar de waterval. Die is al prachtig! Ruim een uur zijn we onderweg, met een boel stoppen. Lune blijkt geen wandelaar. Ze wil het liefst getild worden of zitten om te drinken. ‘Ik kan echt niet verder jongens, ik ben zo moe, ik moet echt even zitten,’ horen we steeds. Maar we komen er en dat is alle moeite waard geweest. Koelte, een soort regendouche en een verbluffend natuurfenomeen. Uiteraard ook veel medewandelaars en afval. Dus ruimen we na onze lunch wat plastic op en gaan weer terug. Er is in de omgeving nog veel meer moois te zien, maar na een heerlijk koel nachtje (leve het bergklimaat) rijden we de weg weer terug. Eerst nog wel weer zwaaien naar bekenden en onderweg duimpjes omhoog. Naar Theth doen we met elkaar!