‘This is the best place for you. Best place of all places,’ verzekert een ietwat ‘grumpy’ en tegelijk ook vriendelijke kampbeheerder ons. Beste WiFi, warme douche, uitzicht en vuur maken, is de bijbehorende onderbouwing. Dat we bijna de onderkant van de camper aan gort rijden over de hobbel om er te komen, vertelt hij er niet bij. Maar als we er met behulp van mede camperaars eindelijk staan, weten we al snel dat hij gelijk gaat krijgen.
We zijn inmiddels 10 weken onderweg en luiden de laatste vijf weken in in Montenegro. Bedacht als doorreisland richting Kroatië, maar nabij Durmitor national park een plek om niet meer weg te willen. We staan middenin het bos, genieten overdag van aangename temperaturen en de mooie natuur (waaronder het zwarte meer in het hart van het gebied) en verwarmen ons ‘s avonds bij een klein kampvuurtje. In zo’n zelfde vuur grillen we vis en de kids bakken stokbroodjes. Zwart van buiten, plakkerig van binnen; net zoals we zelf vroeger deden. Het kan bijna niet mooier.
Bijna, want de rit dwars door de bergen en een slaapplaats temidden daarvan, blijkt over de top mooi. De weg ernaartoe is stijl en stenig, maar we komen beneden en zien later wel hoe we weer boven komen. Beneden is het paradijs. Rondom uitzicht, schapen en koeien om de bus, duizenden sterren en verder niks. Hier zetten we de tijd even op stil.